ก้อนเนื้อแห่งความวิตกกังวล

ตั้งแต่ข้าพเจ้าเรียนจบกลับมาทำงานที่มหิดล ข้าพเจ้าคลำเจอก้อนเนื้อเล็กๆที่บริเวณต่อมน้ำเหลืองที่คอด้านซ้าย ก้อนเนื้อก้อนน้อยนี้ก็มีขนาดใหญ่ขึ้นทีละเล็กละน้อยตามเวลาที่ล่วงเลยผ่านไปจนช่วงหลังๆมีขนาดใหญ่ขึ้นและยาว 2.5 เซนติเมตรและเริ่มรู้สึกเจ็บบ้างเป็นครั้งคราว

ช่วยด้วยไฟไหม้ !

59_1 ปลายเดือนพฤศจิกายน ปีที่แล้วข้าพเจ้าประสบปัญหาวิกฤตแบบไม่เคยคิดฝันมาก่อนที่ที่ทำงาน เช้าวันหนึ่งขณะขับรถไปทำงานเพื่อนสนิทของข้าพเจ้าโทรเข้ามือถือมาบอกกับข้าพเจ้าด้วยน้ำเสียที่ร้อนรนว่าไฟไหม้ห้องปฏิบัติการ

ความกลัวที่สุดในชีวิตของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าอาจจะเป็นชาวสุขุมวิทที่ป่วยมากสักหน่อย ตอนกลับมาใหม่ๆข้าพเจ้าต้องปรับตัวอย่างมากกับการจลาจลบนท้องถนน ต้องทำใจกับสภาพถนนแถวบ้านข้าพเจ้าที่มักจะกลายเป็นลานจอดรถที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ อยู่เสมอ อีกทั้งต้องปรับตัวเข้ากับระบบราชการ ทุกครั้งที่พบกับความสับสนวุ่นวายในชีวิตอาจารย์ใหม่

ทรัพย์สมบัติในโลกนี้ล้วนไม่มีความหมาย

ข้าพเจ้าเกิดในครอบครัวพุทธที่เคร่งครัดมากเป็นหลานผู้หญิงคนโตในบ้านที่มีความสุขสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง ข้าพเจ้ามีคุณตาคุณยาย 3 คู่ ท่านเป็นพี่น้องกัน เราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มีบ้านหลายหลังอยู่ร่วมกันโดยไม่ได้กั้นรั้วแบ่งบริเวณ

วันฟ้าใส……..ของ ดวงรัตน์ อินทร (องุ่น)

ข้าพเจ้ามีความใฝ่ฝันอยากเป็นอาจารย์สอนหนังสือในมหาวิทยาลัยตั้งแต่ยังเป็นนักเรียน อาจจะเป็นเพราะมีความประทับใจในความเป็นแบบอย่างที่ดีของอาจารย์หลายหลายท่านที่มีส่วนสำคัญในชีวิตการเรียนของข้าพเจ้า