พระลักษณะของพระวิญญาณบริสุทธิ์
เป็นบุคคลพระคัมภีร์ใช้คำสรรพนาม ที่แสดงว่าพระวิญญาณเป็นบุคคล คือ คำว่า “ผู้ช่วย”,พระองค์” ยน.14:16,17
การแสดงออกของ พระวิญญาณบริสุทธิ์ แสดงว่าเป็นบุคคล การหยั่งรู้ (1 คร.2:10,11) การตัดสินใจ (1 คร.12:11) การอธิษฐานขอ (รม.8:27) มีความรู้สึกเสียใจ (อฟ.4:30) พูดได้ (วว.2:7) เป็นพยาน ( ยน.15:26 ; รม.8:16) สอน (ยน.14:26) ห้ามปราม (กจ.16:6,7) แต่งตั้งและสั่งการ (กจ.13:2)
พระวิญญาณบริสุทธิ์ ไม่ใช่เป็นฤทธิ์เดชอำนาจยิ่งใหญ่จากพระเจ้า ไม่ใช่พลังลึกลับบางอย่างจากสวรรค์แต่พระองค์เป็นบุคคล มีความคิด มีสติปัญญา มีอารมณ์ ความรู้สึก มีความปรารถนา รับรู้และตอบสนองได้ สามารถรู้จักและสร้างความสนิทสนมได้ พูดคุยด้วยได้ ปฏิบัติต่อพระองค์อย่างที่พระองค์เป็นบุคคล ไม่ใช่เป็นเพียงอำนาจหรือฤทธิ์เดช
เป็นพระเจ้า อยู่นิรันดร์(ฮบ.9:14) อยู่ทุกหนทุกแห่ง (สดด.139:7-10) รอบรู้ทุกสิ่ง (1 คร.2:10,11) ; เป็นผู้สร้างร่วมกับพระบิดา (สดด.104:30) ข้อความที่อ้างถึงพระเยโฮวาห์ ในพระคัมภีร์เดิม หมายถึง พระวิญญาณบริสุทธิ์( อสย.6:8-10 ) ใน พระคัมภีร์ใหม่(กจ.28:25-27) พระนามของ พระวิญญาณ ถูกใช้ควบคู่กันไปกับพระนามของพระเจ้าพระบิดา (มธ.28:19;2 คร.13:14) เปโตรได้ระบุชัดเจนว่า พระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นพระเจ้า (กจ.5:3,4)
พระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นหนึ่งในตรีเอกานุภาพ พระองค์เป็นพระเจ้า สมควรที่เราทั้งหลายจะปฏิบัติต่อพระองค์ให้เหมาะสมไม่ใช่มองข้ามพระองค์ไป โดยคิดถึงแต่พระบิดาและพระเยซูคริสต์ถูกแล้ว แม้ว่า พระวิญญาณบริสุทธิ์ มีเป้าหมายที่จะยกย่องพระบิดาและพระบุตรในพระราชกิจที่พระองค์มาปฎิบัติในโลกนี้ (ซึ่งจะศึกษาโดยละเอียดต่อไป) แต่ในฐานะที่พระองค์เป็นพระเจ้าเราจึงควรที่จะเกี่ยวข้องกับ พระองค์อย่างถูกต้อง
ในอดีตมนุษย์ได้ทำผิดต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์ หลายประการ คือ
– กบฎต่อ พระวิญญาณบริสุทธิ์ ดื้อดึงไม่ยอมเชื่อฟัง เป็นการดับพระวิญญาณบริสุทธิ์ และทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เสียพระทัย อสย.63:10 ; อฟ.4:30 ; 1ธส.5:19 พระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ในผู้เชื่อคอยนำพา คอยกระตุ้นเตือน คอยห้ามปราม แต่ผู้เชื่อเองก็มีเสรีภาพในการเลือกว่า จะเชื่อฟังทำตาม พระวิญญาณบริสุทธิ์ หรือจะขัดขืนไม่ยอมแต่อย่าลืมว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นพระเจ้าการเชื่อฟังเป็นสิ่งที่สมควรอย่างยิ่งการเชื่อฟังเช่นนี้เรียกว่าการดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณบริสุทธิ์ (กท.5:16,25)
– หมิ่นประมาท พระวิญญาณบริสุทธิ์ มธ.12:31,32 คือ การกล่าวว่ากิจการที่กระทำโดยฤทธิ์เดชแห่ง พระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นกิจกรรมของผีมารซาตานวิญญาณชั่ว ( 1 ธส.5:20,21) ฮบ.10:29พวกที่ได้รับพระคุณจาก พระวิญญาณบริสุทธิ์การช่วยเหลือการสำแดงจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ แล้วต่อมากลับเยาะเย้ย ถือว่าเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระ ไม่มีค่าไม่มีความหมาย
– โกหกต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์ กจ.5:3 ยักยอก เสแสร้ง ไม่ตรงกับความเป็นจริง เป็นการกระทำต่อพระเจ้าโดยตรง อย่างกรณีเรื่องการถวายทรัพย์ตาม กจ.บทที่ 5