เมื่อวันอังคารที่ 18 มีนาคม 2003 เวลา 11.00น. ผมไปธุระกับภรรยาและกลับมาเกือบจะถึงบ้าน แต่ก็ได้กลิ่นคาวเลือดในปากของตัวเอง ก็บอกภรรยาว่าเหงือกของผมมีเลือดออก แต่ก็เข้าใจว่าคงไหลนิดหน่อย เดี๋ยวคงจะหยุดเอง จึงไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากเข้าบ้านมาประมาณ 2 ชั่วโมงก็ออกไปธุระต่ออีกที่นครชัยศรี ตกเย็นจึงกลับมาบ้าน โดยใช้วิธีอมน้ำแข็งเพื่อให้เลือดแข็งตัว แต่เลือดก็ยังไม่หยุดไหล จนกระทั่งเช้าของวันพุธที่ 19 มีนาคม 2003 ผมก็ไปส่งภรรยาไปขายของที่ตลาดพร้อมกับลูกสองคน เพราะเป็นช่วงเวลาปิดเทอม ส่วนผมเมื่อส่งเสร็จก็กลับมาบ้านทำงานต่อจนถึงเวลา 11.00น.ก็คิดว่าตัวเองควรจะนอนพักผ่อนเพื่อร่างกายจะไม่ได้เคลื่อนไหวมาก การสูบฉีดก็คงจะเบาลง แต่เลือดก็ยังไหลออกมากเหมือนเดิม จนกระทั่งเวลา 13.00น. ภรรยาก็โทรมาถามว่าเลือดหยุดไหลหรือยัง ผมก็ตอบว่ายัง ภรรยาก็บอกว่าที่ตลาดมีคนรู้จักกับเขา เป็นเลือดไหลในปากเหมือนกับผม แต่ไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็เสียชีวิต ภรรยาก็บอกว่าให้ผมไปหาหมอ ผมบอกว่ารอดูอาการสักพักหนึ่งอาจจะหยุดเองได้ หลังจากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงภรรยาก็โทรมาอีก ถามว่าไปหาหมอหรือยัง ผมก็ตอบอีกว่ายัง เขาจึงบอกกับผมอีกว่าไปหาหมอได้แล้วเดี๋ยวไม่ทัน ผมเองก็อาบน้ำเตรียมตัวไปหาหมอ เมื่อถึงรพ. ก็โทรบอกลูกชายว่าพ่อถึงรพ.แล้ว ลูกชายก็ถามอย่างเป็นห่วงว่าพ่ออยู่รพ.ไหน กำลังเดินทางไปหาพ่อ
ทันทีที่เข้าห้องตรวจ หมอก็ทำหน้าตกใจเพราะเลือดไหลออกเต็มปากของผม หมอจึงสั่งพยาบาล ให้เอาวิตามิน K มาฉีดเข้าเส้นให้ผม หมอบอกว่าจะช่วยให้เลือดแข็งตัวดีขึ้น แล้วให้ผมไปหาหมอฟัน หมอฟันก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ แนะนำให้ผมไปเจาะเลือดตรวจเกล็ดเลือด ผมจึงไป รพ.ของรัฐให้หมอตรวจเลือด ผลออกมาก็คือเลือดผมเป็นปกติ หมอก็ทำการแพ็คเลือดให้ผม แต่ไม่ถึง 5 นาที ผ้าก๊อดก็เต็มไปด้วยเลือด และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ผมจึงกลับบ้านพร้อมกับลูกชาย
ขณะกลับบ้านก็บอกลูกชายว่าเราต้องไปบ้านอธิษฐานกันดีกว่า เมื่อถึงบ้านก็อาบน้ำและถือกีตาร์ขึ้นห้องพร้อมลูก 2 คนและภรรยาร้องเพลงนมัสการพระเจ้า 1 ชม.เต็มจนถึง 2 ทุ่มก็เข้านอน เชื่อว่าพระเจ้าทรงรักษาแล้วในการนมัสการนั้น ผมสัญญากับพระเจ้าว่าเมื่อพระองค์อภัยให้ผม รักษาผมให้หาย ผมจะใช้ของประทานคือการร้องเพลงถวายแด่พระเจ้า รอจนกว่า 4 ทุ่ม เลือดก็ยังไม่หยุดไหล ผมจึงตัดสินใจไป รพ.อีกครั้งคือ รพ.ตำรวจ พอไปถึงเจ้าหน้าที่ทำบัตรเขาก็ลงใบรับตัวว่าผมมาจากครอบครัวตำรวจโดยที่ผมไม่รู้ หมอก็รีบมาดูอาการของผมและส่งยาแพ็คเลือดมาแพ็คเลือดให้ผม และเจาะเลือดผมไปตรวจเกล็ดเลือดอีก ผลก็คือ เกล็ดเลือดเป็นปกติ หมอฟันจึงฉีดยาชาที่เหงือกให้ผม เพียงไม่ถึง 5 นาทีเลือดก็หยุดสนิท พอหมอเดินมาตรวจอีกทีเพื่อทำการแพ็คเลือด ปรากฎว่าเลือดไม่ไหลแล้วซึ่งหมอเองก็แปลกใจ แต่ก็ยังห่วงว่าจะเป็นอีก จึงนัดผมมาตรวจอีกในเช้าของวันศุกร์
เมื่อถึงวันศุกร์ผมก็ไปตรวจร่างกายอีก หมอก็บอกว่าร่างกายผมไม่มีอะไรผิดปกติ ฮาเลลูยา ขอบคุณพระเจ้า ผมรู้ว่าความเจ็บป่วยที่ผมเป็นนั้นได้รับการรักษาจากพระเจ้าแล้ว
พี่น้องครับ อย่าให้เราซ่อนความบาปไว้จากพระเจ้า บาปที่ผมซ่อนไว้นั้นคือการไม่ให้อภัย ซึ่งนำความเจ็บป่วยมาถึงผม แต่เดี๋ยวนี้ผมสารภาพกับพระเจ้าแล้ว แล้วก็หายจากการเจ็บป่วยแล้ว ขอบพระคุณพระเจ้า อาเมน ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรทุกท่าน
คุณสว่าง แสงเดือน