เช้าวันจันทร์เป็นวันเริ่มต้นการทำงาน และเป็นวันที่ความตายย่างกรายเข้ามาทักทายผม
เช้าวันนั้นผมขับรถอยู่บนท้องถนนมุ่งหน้าสู่ จ. ชลบุรี ระหว่างทางเมื่อถึง กม. ที่ 24 ถ.บางนาตราด อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น เหตุเกิดจากสายตาที่ไม่ปกติของผม และวันนั้นผมเองก็ไม่ได้สวมแว่น จึงไม่สามารถกะระยะทางได้อย่างถูกต้อง เมื่อรถแล่นมาถึงคอสะพานแห่งหนึ่ง จึงไม่สามารถหักหลบคอสะพานได้พ้น ล้อรถกระแทกคอสะพาน และหมุนกลับลำขวางถนนในทันที ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก นึกเพียงว่าคงไม่รอดแน่ ในใจตะโกนสุดเสียง ” พระเจ้าช่วยด้วย” พลันแสงสว่างจ้าเต็มใบหน้า และผมไม่รู้สึกตัวอีกต่อไป
รู้สึกตัวอีกครั้งพบว่านอนอยู่ในโรงพยาบาล มีเส้นน้ำเกลือระโยงระยาง และหมอบอกว่ามีเลือดคั่งในสมอง จำเป็นต้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน การผ่าตัดสมองนับได้ว่าเสี่ยงมิใช่น้อย สร้างความหวาดวิตกให้กับครอบครัว และญาติพี่น้องเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นอาการแทรกซ้อนต่างๆ ที่เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ แม้หมอเองก็ไม่สามารถรับรองผลได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หลังผ่าตัด ผมอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนินทา อาจจะไม่รอดชีวิต หรืออาจรอดชีวิต แต่ไม่สมประกอบ ฯ…แต่ขอบคุณพระเจ้าสำหรับพระคุณของพระองค์ ที่ทรงนำให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี ผมพักอยู่ในห้องไอ.ซี.ยู. 1 วันหลังผ่าตัด หลังจากนั้นย้ายไปอยู่ห้องคนไข้ธรรมดาเป็นเวลา 5 วัน ในวันที่ 6 หลังจากที่หมอตรวจบาดแผล และอาการต่างๆ แล้ว พบว่าทุกอย่างปกติ และอนุญาติให้กลับมาพักรักษาตัวที่บ้าน
จากสภาพรถที่เห็นไม่มีใครคิดว่าผมจะรอดชีวิตได้ แต่พระเจ้าทรงเมตตาช่วยชีวิตผม พร้อมประทานสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ทุกประการให้แก่ผม ขอบคุณพระองค์ และขอบคุณพี่น้องทุกท่าน ตลอดจนคริสตจักรที่อธิษฐานเผื่อผมตลอดมา
คุณสุเมธ ไชยนามสถิตย์
