1. ของประทานเป็นทางที่พระเจ้าทรงใช้เพื่อทำให้พระประสงค์ของพระองค์สำเร็จ เป็นวิธีการที่ พระเจ้าทรงเลือกที่จะใช้มนุษย์เป็นเครื่องมือของพระองค์เป็นเพื่อนร่วมงานกับพระองค์เพื่องานของพระองค์จะสำเร็จ แต่พระเจ้าก็ยังมีทางอื่น ๆ อีกมากมายที่จะใช้เพื่อทำตามที่พระองค์ต้องการ

2. ของประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นของพระเจ้าสำแดงออกตามชอบพระทัยของพระองค์คืออำนาจอยู่ที่พระองค์ แล้วแต่พระองค์จะให้อะไรเมื่อไหร่ ให้หรือไม่ให้ ไม่ได้ให้เป็นสมบัติของใครที่จะครอบครองเป็นสิทธิ์ขาดแต่เป็นการสำแดงของพระวิญญาณบริสุทธิ์ผ่านคนที่พระองค์เลือกใช้(1 คร. 12:7) มนุษย์ไม่สามารถใช้ตามใจชอบ และจะสำแดงออกเมื่อติดต่อกับพระวิญญาณบริสุทธิ์เพราะมาจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ไม่ใช่มาจากมนุษย์แต่มนุษย์ต้องพึ่งพระวิญญาณ บางครั้งของประทานหยุดที่สำแดงออกมา ก็เพราะบุคคลที่เคยเป็นเครื่องมือไม่รักษาชีวิตให้สะอาดไม่ติดสนิทกับพระวิญญาณบริสุทธิ์ทำให้ขาดช่วงไป

3. ต้องกระตือลือล้นที่จะแสวงหาและขอจากพระเจ้า (1คร.14:1)และเมื่อได้แล้วต้องพัฒนา ต้องใช้เพื่อเพิ่มพูนมากขึ้น (1 ทธ.4:14 ; 2 ทธ.1:6)

กฎเกณฑ์บางอย่างเกี่ยวกับการใช้ของประทานบัพติสมาในพระวิญญาณ
ในสมัยพระคัมภีร์และแม้ปัจจุบันก็มีกรณีการใช้ของประทานอย่างไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะสม และขาด สมดุลย์ อ.เปาโลจึงเขียนเตือนให้ทุกสิ่งตามระเบียบแบบแผน (1 คร.14:40)

1. วิธีการของพระเจ้าในการทำราชกิจของพระองค์คือ ร่วมมือกันทำไม่ใช่เผด็จการหรือฉายเดียว (2คร.6:1) พระเจ้าให้เรามีโอกาสร่วมกับพระองค์ เป็นเพื่อนร่วมงานกับพระองค์เรา มีเสรีภาพมากพอสมควรในการ่วมงานกับพระองค์ และร่วมงานกับพี่น้องในคริสตจักร

2. การใช้ของประทานพระวิญญาณอย่างไม่ถูกต้อง เป็นเพียงสิ่งที่เกิดชั่วคราว หรือชั่วระยะหนึ่งเพราะความไม่รู้ไม่เคยทำผิดพลาดไปเปาโลจึงเขียนอธิบายเรื่องนี้ (1 คร.12:1) แสดงว่าอาจมีการใช้อย่างผิด ๆ เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่เมื่อรู้แล้ว แก้ไขให้ถูกต้องก็เป็นผลดี

3. การสำแดงของของประทานพระวิญญาณ อาจถูกเลียนแบบโดยมารซาตาน (1ยน.4:1) (2 ธส.2:9) คนที่ยอมตัวให้ซาตานใช้แรกๆ อาจไม่สำแดงความชั่วออกมาชัดเจน แต่กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริง ต้องระวังและสังเกตให้ดี

4. ผู้เชื่ออาจไม่ตระหนักว่าการใช้ของประทานพระวิญญาณ ต้องมีสำนึกในความรับผิดชอบต่อการใช้ด้วยไม่ใช่ใช้แบบไม่ระวังความร้อนรนมีมากเลยใช้แบบไม่เหมาะกาละเทศะ และบางครั้งมีการเน้นเรื่องของประทานมากจนขาดสมดุลย์ในเรื่องผลของพระวิญญาณการมีชีวิตที่ดีงามถวายเกียรติแก่พระเจ้า

การใช้ของประทานให้เกิดประโยชน์อย่างเต็มที่ต้องใช้อย่างถูกต้องเหมาะสม หลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ใน Bible เป็นการควบคุมให้ใช้อย่างถูกต้อง แต่เมื่อคนนั้นเติบโตขึ้นในฝ่ายวิญญาณ กฎเกณฑ์เหล่านั้นก็เป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นอีกต่อไป (ไม่ได้หมายความว่ายกเลิกกฎไป) เพราะเขาเข้าใจแล้ว

อันตรายของปัจจุบันนี้ ไม่ใช่การใช้ผิด ๆ แต่คือการไม่ใช้ และไม่ยอมรับเรื่องของประทานพระวิญญาณต้องรณรงค์ในเรื่องนี้ให้เกิดขึ้นในคจ.ตามที่พระเจ้าต้องการ

บทความโดย ศจ. มนูญศักดิ์ กมลมาตยากุล