สาส์นศบ.(7เมย.19)
การฝึกตนในทางพระเจ้าสำหรับคริสตจักรในยุคแรกมีเรื่องของการถืออดอาหารอธิษฐานเป็นกิจปฏิบัติเป็นระยะๆอย่างสม่ำเสมอ เช่น 2วันต่อสัปดาห์ หรือ 2วันต่อเดือนเป็นต้น การถืออดอาหารอธิษฐานเป็นการฝึกจิตใจของตนให้จดจ่อกับการแสวงหาพระเจ้า เพื่อจะได้เข้าใกล้พระเจ้า ขณะเดียวกันก็เป็นการฝึกจิตใจที่จะเอาชนะความต้องการฝ่ายร่างกายคือความหิวอาหาร ไม่ตอบสนองแรงกระตุ้นของร่างกาย แรกๆอาจจะรู้สึกทรมานที่ต้องทนกับความหิว แต่เมื่อสามารถเอาชนะได้มันจะช่วยให้จิตใจมีพลังมากขึ้นในการต่อสู้กับความต้องการของร่างกายในด้านอื่นๆด้วย ช่วยให้สามารถยับยั้งความอยากที่เกิดขึ้นจากสิ่งเย้ายวนของโลกนี้ได้ ทำให้มีสติและมีความยับยั้งชั่งใจได้ดีขึ้น แต่พระเยซูเตือนว่าอย่าทำเรื่องนี้อย่างออกหน้าออกตาเพื่อให้คนอื่นยกย่องชื่นชม แต่ให้เป็นเรื่องที่รู้เป็นส่วนตัวระหว่างบุคคลนั้นกับพระเจ้า (มธ.6:16-18)
การฝึกเรื่องนี้มีประโยชน์อย่างมากต่อการฝึกให้มีวินัยฝ่ายวิญญาณในการดำเนินชีวิตคริสเตียนในยุคปัจจุบัน เพราะสังคมทุกวันนี้เน้นวัตถุนิยมมากเกินไป เน้นการกินดื่มและการแสวงหาความสนุกสนาน ความสุขสบาย ความสะดวกต่างๆของร่างกาย ทำให้ผู้คนอยู่เพื่อตอบสนองความต้องการและแรงกระตุ้นที่เกิดขึ้นในจิตใจอยู่เพื่อสนองความต้องการของร่างกายเป็นสำคัญ ทำให้จิตใจอ่อนแอและพ่ายแพ้ต่อแรงกระตุ้นในใจที่เกิดจากสิ่งยั่วยวนที่อยู่รอบข้าง ทุกวันนี้คริสเตียนส่วนใหญ่ไม่มีการถืออดอาหารอธิษฐาน ไม่มีการฝึกตนในเรื่องนี้เลย ขอหนุนใจให้ท่านลองฝึกตนในเรื่องนี้โดยปรึกษากับผู้นำฝ่ายจิตวิญญาณของท่านก่อนลงมือทำ