“อันของประทานของพระเจ้าซึ่งมีอยู่ในท่าน โดยที่ข้าพเจ้าได้เอามือวางบนท่านนั้น ขอเตือนว่าจงกระทำให้รุ่งเรืองขึ้น”(2ทธ.1:6)แท้จริงทุกคนที่เชื่อในพระเจ้ามีของประทานมีความสามารถบางอย่างอยู่ในตัว พระเจ้าประทานให้เพื่อให้ใช้สิ่งนั้นในการทำการดีที่พระองค์มีพระประสงค์ให้คนๆนั้นทำ อ.เปาโลได้หนุนใจให้ทิโมธีพัฒนาของประทานที่มีอยู่ในตัวให้เกิดผลมากขึ้น วิธีที่จะพัฒนาของประทานให้รุ่งเรืองขึ้นคือการฉวยโอกาสใช้ของประทานนั้นในการรับใช้ผู้อื่น อุปสรรคใหญ่ในการพัฒนาคือความไม่กล้าที่จะใช้ของประทาน กลัวคนอื่นจะหาว่าอยากดัง อยากจะได้หน้า กลัวว่าจะล้มเหลวผลลัพธ์ออกมาไม่ดี ความกลัวทำให้ไม่ฉวยโอกาสในการรับใช้ผู้อื่นตามความสามารถที่มีอยู่
อ.เปาโลได้หนุนใจทิโมธีว่า”เพราะว่าพระเจ้ามิได้ทรงประทานจิตที่ขลาดกลัวให้เรา แต่ได้ทรงประทานจิตที่กอปรด้วยฤทธิ์ ความรัก และการบังคับตนเองให้เรา”(2ทธ.1:7) ดังนั้นอย่าปล่อยให้ความกลัวมาหยุดยั้งในการใช้ของประทาน จงใช้ความกล้าหาญในพระคริสต์รับใช้ผู้อื่นตามของประทาน ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรก็มอบไว้กับพระเจ้า การได้รับใช้ทำความดีแก่ผู้อื่นจะเป็นเหตุให้พระเจ้าได้รับเกียรติผ่านชีวิตของท่าน แต่ถ้าให้ความกลัวหยุดท่านในการรับใช้ พระเจ้าก็ไม่ได้รับเกียรติ การกล่าวเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าให้ท่านเข้าไปยุ่งทุ<กเรื่อง แต่เมื่อมีโอกาสที่จะทำดีด้วยความสามารถที่ท่านมีอยู่ ก็อย่านิ่งเฉย โดยเฉพาะการช่วยพี่น้องที่มีความเชื่อในพระคริสต์ “เหตุฉะนั้นเมื่อเรามีโอกาส ให้เราทำดีต่อคนทั้งปวง และเฉพาะอย่างยิ่งต่อครอบครัวที่มีความเชื่อ”(กท.6:10)