สาส์นศบ.(31มีค.)
มีบางคนเข้าใจว่า การฝึกตนในทางของพระเจ้าเป็นเรื่องของกฎระเบียบวินัยในชีวิต ที่เน้นเรื่องการสร้างวินัยให้เกิดขึ้น ซึ่งเป็นแนวทางที่สวนทางกับการดำเนินชีวิตในความรักและความเมตตา เมื่อพิจารณาชีวิตคริสเตียนจะเห็นว่าความสมดุลระหว่างความรักความเมตตา กับความเข้มงวดในการสร้างวินัยเป็นเรื่องที่สำคัญในการดำเนินชีวิตในทางของพระเจ้าในพระคัมภีร์เน้นความสำคัญเรื่องความเมตตา “- – เราประสงค์ความเมตตา ไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชา- – – “(มธ.12.7)
ในสถานการณ์ที่คนมีความทุกข์ร้อน จะต้องมีความเมตตาในการแสดงออกเพื่อช่วยเหลือ ไม่ใช่เน้นกฎระเบียบมาบีบบังคับเป็นอุปสรรคในการให้ความช่วยเหลือ แต่ในพระคัมภีร์ก็เน้นความสำคัญของการมีวินัย”จงยึดวินัยไว้และอย่าปล่อยไป จงระแวดระวังเธอไว้ เพราะเธอเป็นชีวิตของเจ้า”(สภษ.4:13)
เป้าหมายของการเป็นคริสเตียนคือมีชีวิตเหมือนพระคริสต์ มีหัวใจที่เต็มด้วยความรักต่อพระเจ้าและต่อเพื่อนมนุษย์ และมีชีวิตที่เอาชนะใจตัวเองเพื่อทำตามพระประสงค์พระเจ้า คนที่จะเอาชนะใจตนเองได้ต้องมีจิตใจที่เข้มแข็ง ซึ่งหมายถึงต้องมีวินัย การฝึกตนในทางพระเจ้าเป็นการสร้างวินัยให้เกิดขึ้นกับชีวิต ไม่ได้เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ แต่ต้องมีความตั้งใจและความมุ่งมั่นเมื่อมองภาพรวมของคริสเตียนไทยจะพบว่า ขาดวินัยในชีวิตซึ่งทำให้อ่อนแอ ขาดความอดทนและแพ้การทดลองได้ง่ายการจะมีชีวิตเหมือนพระคริสต์จึงเป็นเรื่องที่ไกลเกินฝัน ดังนั้นการฝึกตนในทางพระเจ้าจึงเป็นหนทางที่จะพัฒนาตัวเองสู่การเป็นเหมือนพระคริสต์ เรื่องนี้จึงสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับทุกคนที่ต้องการมีชีวิต