“เราทั้งหลายสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระบิดาด้วยลิ้นนั้นและด้วยลิ้นนั้นเราก็แช่งด่ามนุษย์ ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงสร้างไว้ตามพระฉายาของพระองค์ คำสรรเสริญและคำแช่งด่าก็ออกมาจากปากอันเดียวกัน ดูก่อนพี่น้องของข้าพเจ้า ไม่ควรให้เป็นเช่นนั้น”(ยก.3:9-10)
ในชีวิตส่วนตัวของเราแต่ละคนต้องระวังในการใช้คำพูด เพื่อเราจะถวายเกียรติแด่พระเจ้า คำพูดบางอย่างไม่ควรจะออกจากปากของเราเลยแม้บางครั้งเราอาจจะถูกกระตุ้นให้พูด “แต่การเอ่ยถึงการล่วงประเวณี การลามกต่างๆ และการละโมบ อย่าให้มีขึ้นในพวกท่านเลย จะได้สมกับที่ท่านเป็นธรรมิกชน ทั้งอย่าพูดหยาบคาย พูดเล่นไม่เป็นเรื่อง และพูดตลกหยาบโลนเกเร ซึ่งเป็นการไม่สมควร–“(อฟ.5:3-4)
พระคำของพระเจ้าสั่งว่า”จงให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ”(ยก.1:19) ให้คิดก่อนที่จะพูดออกไปว่าถ้อยคำที่พูดนั้นจะถวายเกียรติแด่พระเจ้าหรือไม่ เป็นถ้อยคำที่เป็นประโยชน์ต่อคนฟังหรือไม่และเหมาะกับกาละเทศะหรือเปล่า ถ้าทุกคนรู้จัดใช้คำพูดที่ดีมีประโยชน์ก็จะเป็นที่ถวายเกียรติพระเจ้า อย่าคิดว่าเรามีปากที่จะพูด เรามีเสรีภาพจะพูดอะไรก็ได้ ใช่ เราจะพูดอะไรก็ได้ไม่มีใครห้าม แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เราพูดนั้นจะเป็นประโยชน์ ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เราพูดนั้นจะเสริมสร้าง ดังนั้นเราจึงควรจะใช้ปากของเราพูดหนุนใจ พูดเตือนสติให้ข้อคิดที่ดี พูดเป็นพยานถึงความดีงาม ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ให้เราพูดถ้อยคำที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้าทุกๆวันและยับยั้งไม่พูดถ้อยคำที่ทำให้พระเจ้าเสื่อมเสียเกียรติ