ตามประวัติศาสตร์ที่บันทึกในพระคัมภีร์ใหม่วันอาทิตย์ก่อนถึงวันศุกร์ประเสริฐเป็นวันที่พระเยซูคริสต์ทรงลูกลาเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม เหตุการณ์ที่สำคัญนี้มีบันทึกในพระกิตติคุณทั้ง 4 เล่ม พระเยซูเสด็จจากหมู่บ้านเบธานีซึ่งอยู่บริเวณภูเขามะกอกเทศเพื่อจะเข้าเยรูซาเล็ม ปกติพระองค์จะเดินเท้าเข้าเยรูซาเล็ม แต่ครั้งนี้พระองค์สั่งสาวกให้ไปนำลูกลามาให้พระองค์ประทับเพื่อเข้าเยรูซาเล็ม
พระองค์ทำเช่นนั้นเพื่อให้คำพยากรณ์สำเร็จ”ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงร่าเริงอย่างยิ่งเถิด โอ บุตรีแห่งเยรูซาเบ็มเอ๋ย จงโห่ร้อง นี่แน่ะ กษัตริย์ของเธอเสด็จมาหาเธอ ทรงความยุติธรรมและความรอด พระองค์ทรงอ่อนสุภาพและทรงลา ทรงลูกลา”(ศคย.9:9) ฝูงชนที่เริ่มต้นเอาเสื้อผ้ามาปู และเอากิ่งไม้ใบเขียวมาปูตามทางที่เสด็จ และโห่ร้องว่า”โฮซันนาแก่บุตรดาวิด ขอให้ท่านผู้เสด็จมาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระเจริญ โฮซันนาในที่สูงสุด”(มธ.21:9)
กลุ่มคนที่ทำเช่นนั้นน่าจะเป็นประชาชนที่เลื่อมใสศรัทธาในพระองค์เพราะได้เห็นการอัศจรรย์ที่พระองค์ทรงเรียกลาซารัสที่ตายไปแล้วสี่วันให้ฟื้นขึ้นจากตาย(ยน.12:17-18) เป็นการอัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่มาก ดูเหมือนการยอมรับพระองค์จากฝูงชนจะพุ่งขึ้นสูงสุดในวันนั้นที่พระองค์ทรงลาเข้าเยรูซาเล็ม ฝูงชนต้อนรับพระองค์ดุจดังวีรบุรุษที่ชนะศึกสงครามและกลับเข้าเมืองอย่างผู้พิชิต แต่หลังจากนั้นไม่กี่วันฝูงชนส่วนใหญ่เหล่านี้ก็เปลี่ยนใจร้องให้ปีลาตตรึงพระเยซู(มก.15:13-14)
ในที่สุดแผนการของพระเจ้าก็สำเร็จโดยฝีมือของพวกปุโรหิตที่ยุยงประชาชนให้กดดันจนปีลาตต้องยอมตัดสินให้ตรึงพระเยซู พวกเขาสำเร็จที่ได้กำจัดพระเยซูเสีย แต่พระเจ้าสำเร็จโดยการไถ่บาปมนุษย์ทางพระเยซูคริสต์