พระเยซูได้สั่งสาวกของพระองค์ว่า”เจ้าทั้งหลายจงออกไปทั่วโลกประกาศข่าวประเสริฐแก่มนุษย์ทุกคน ผู้ใดเชื่อและรับบัพติสมาแล้วผู้นั้นจะรอด แต่ผู้ใดไม่เชื่อจะต้องปรับโทษ”(มก.16:15-16)
การประกาศข่าวประเสริฐจะทำให้บางคนเชื่อ ไม่ใช่ทุกคนจะเชื่อ ผู้ประกาศไม่รู้ล่วงหน้าว่าใครจะเชื่อบ้าง แต่การประกาศจะทำให้ผู้ที่พระจ้าเลือกได้ตอบสนองด้วยความเชื่อ และผู้ที่เชื่อก็ได้รับความรอด แต่ผู้ที่ไม่เชื่อต้องเข้าสู่การพิพากษาเนื่องจากความบาปในชีวิตของเขา
“มีคนเชื่อที่ไหนหมายสำคัญเหล่านี้จะบังเกิดขึ้นที่นั่น คือเขาจะขับผีออกโดยนามของเรา เขาจะพูดภาษาแปลกๆ—-และเขาจะวางมือบนคนไข้คนป่วย แล้วคนเหล่านั้นจะหายโรค”(มก.16:17-18)
หมายสำคัญแห่งการอัศจรรย์นี้ไม่ได้ขึ้นกับว่าผู้ประกาศนั้นมีของประทานแห่งการอิทธิฤทธิ์หรือไม่ แต่ขึ้นกับมีความเชื่อในข่าวประเสริฐ เพราะข่าวประเสริฐเป็นฤทธิ์เดชของพระเจ้าที่ช่วยให้ทุกคนที่เชื่อได้รับความรอด การอัศจรรย์ที่กล่าวถึงนี้จะติดตามการประกาศข่าวประเสริฐไปในทุกที่ทุกแห่ง อ.เปาโลได้กล่าวถึงการประกาศข่าวประเสริฐในท่ามกลางคนต่างชาติ ท่านได้ตระเวณประกาศไปในพื้นที่ต่างๆหลายประเทศ สิ่งที่เกิดขึ้นควบคู่กับการประกาศด้วยถ้อยคำคือหมายสำคัญและการอัศจรรย์โดยฤทธิ์เดชแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์
(รม.15:18-19) ที่อ.เปาโลสรุปถึงการรับใช้ในการประกาศข่าวประเสริฐก็ตรงกับที่พระเยซูตรัสในมาระโก16:15-18 ทุกวันนี้ก็ยังเป็นจริงไม่เปลี่ยนแปลง มีการประกาศข่าวประเสริฐและมีคนตอบสนองด้วยความเชื่อ การอัศจรรย์และหมายสำคัญก็เกิดขึ้นที่นั่นได้
จงเชื่อในคำตรัสของพระเยซูคริสต์ จงประกาศด้วยความเชื่อ และวางมืออธิษฐานเผื่อคนป่วยด้วยความเชื่อในพระนามพระเยซูคริสต์ พระเจ้าจะเป็นผู้ทำการรักษา