“ชื่อเสียงดีเป็นสิ่งควรเลือกยิ่งกว่าความมั่งคั่งมากมาย–“(สภษ.22:1)
คนที่ตระหนักในเรื่องนี้คือชายร่างเตี้ยที่มั่งคั่งด้วยเงินทองจากอาชีพเก็บภาษีที่ชื่อว่าศักเคียส เขาเคยคิดว่าชื่อเสียงดีไม่สำคัญ ความร่ำรวยเงินทองสำคัญกว่า เขาจึงเลือกอาชีพเก็บภาษีที่ทำให้เขาเป็นที่รังเกียจของชาวเมืองเยรีโค แต่ก็ทำให้เขามั่งคั่ง แต่เมื่อเขาได้เผชิญหน้ากับพระเยซูและพระองค์เรียกชื่อของเขา ให้เขาลงมาจากต้นไม้ เพราะพระองค์จะพักค้างคืนในบ้านของเขา เขาดีใจมาก แต่เขาได้ยินประชาชนบ่นว่าพระองค์ไปพักกับคนบาป เขาตระหนักทันทีว่าชื่อเสียงดีเป็นเรื่องสำคัญมากกว่าการมีเงินทองมากมาย ด้วยเหตุนี้เขาจึงประกาศทันทีต่อหน้าฝูงชนว่าเขาจะบริจาคเงินครึ่งหนึ่งที่เขาสะสมมาตลอดชีวิตให้กับคนยากจน และถ้าเขาโกงใครเขายินดีคืนให้สี่เท่า(ลก.19:5-8)
คนที่เคยเห็นว่าเงินสำคัญกว่าชื่อเสียงที่ดี ได้กลับใจใหม่และตระหนักว่าการเป็นที่ยอมรับของพระเยซู การได้รับความชอบธรรมจากพระเจ้า มีคุณค่าและความสำคัญมากกว่าความร่ำรวย เงินซื้อความสะดวกสบาย ซื้อสิ่งของได้ แต่เงินซื้อความชอบธรรมที่แท้จริงไม่ได้ และแม้ว่าศักเคียสจะมีเงินน้อยกว่าเดิมมากเมื่อเขาบริจาคให้คนจน แต่เขาก็มีความสุขกว่าเดิมมากทีเดียว เพราะเขาได้รับความรอดในพระเยซูคริสต์ ทำให้จิตใจเขามีสันติสุขที่เงินซื้อไม่ได้ และทำให้เขาได้เรียนรู้ความจริงว่า “การให้เป็นเหตุให้เหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ”(กจ.20:35)