“ในปฐมวัยของเจ้า เจ้าจงระลึกถึงพระผู้เนรมิตสร้างของเจ้า ก่อนที่ยามทุกข์ร้อนจะมาถึง–“(ปญจ.12:1) การเริ่มต้นที่ดีและถูกต้องมีความสำคัญอย่างมาก จนมีคำกล่าวว่า”การเริ่มต้นที่ดีก็เท่ากับสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง” แต่มีบางคนที่เริ่มต้นดีและถูกต้องกับพระเจ้าโดยมาโบสถ์นมัสการพระเจ้าตั้งแต่เด็ก เรียนรู้พระคำพระเจ้าเป็นคริสเตียนที่ดี พอเข้าสู่วัยรุ่นก็หายไปจากโบสถ์ ไปตามเพื่อนฝูงที่ไม่เชื่อพระเจ้า ไปตามกระแสของโลก เป็นเหมือนบุตรน้อยหลงหายที่พระเยซูได้เล่าให้ฟังในลูกา 15:11-24 ดังนั้นการเริ่มต้นที่ดีไม่ใช่เป็นหลักประกันว่าคนๆนั้นจะสามารถจบลงด้วยดีเสมอไป หลายคนที่โตในโบสถ์หลงหายไปจากทางของพระเจ้าจนบัดนี้ก็ยังไม่กลับมาสู่ทางแห่งความเชื่อ
“เพราะว่าข้าพเจ้ากำลังจะตกเป็นเครื่องบูชาอยู่แล้ว ถึงเวลาที่ข้าพเจ้าจะจากไป ข้าพเจ้าได้ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง ข้าพเจ้าได้แข่งขันจนถึงที่สุด ข้าพเจ้าได้รักษาความเชื่อไว้แล้ว”(2ทธ.4:6-7)
นี่คือคำประกาศของอ.เปาโลก่อนที่จะถูกประหารชีวิตเพียงไม่กี่วัน แสดงให้เห็นถึงการจบที่ดีคือจบด้วยการรักษาความเชื่อไว้ได้เป็นอย่างดี การจบที่ดีสำคัญยิ่งกว่าการเริ่มต้นที่ดี เพราะถ้าเริ่มต้นไม่ดีก็สามารถเริ่มต้นใหม่ได้ แต่ถ้าจบไม่ดีก็ไม่สามารถจบใหม่ได้ เพราะจบก็คือจบ ไม่มีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก ดังนั้นทุกคนที่ได้เริ่มต้นกับพระเจ้าด้วยความเชื่อในพระเยซูคริสต์ เป็นการเริ่มต้นที่ดีและถูกต้องแล้ว ขอให้ทุกท่านจบลงด้วยดีเช่นกัน คือจบเหมือนที่อ.เปาโลกล่าวไว้”ข้าพเจ้าได้รักษาความเชื่อไว้แล้ว”