สาส์นศบ.(2ตค.)
ศิษยาภิบาลบางคนมีความลังเลใจในการหนุนใจและท้าทายให้สมาชิกถวายทรัพย์เพื่อสนับสนุนพระราชกิจของพระเจ้าเพราะรู้สึกเกรงใจและคิดว่าเป็นการไปเพิ่มภาระให้กับสมาชิก จะทำให้สมาชิกขัดสนในการดำรงชีพ นั่นคือการคิดตามหลักของเหตุผลทั่วไป แต่แท้จริงแล้วการถวายเพื่อพระราชกิจของพระเจ้ากลับเป็นช่องทางให้ผู้ถวายได้รับพระพรในการเลี้ยงดูจากพระเจ้า
เรื่องราวของหญิงม่ายกับเอลียาห์ใน1พกษ.17:8-16 ทำให้เราตระหนักว่าการที่หญิงม่ายยอมแบ่งอาหารมื้อสุดท้ายที่นางและลูกชายจะทานแล้วนอนรอคอยความตายให้กับผู้เผยพระวจนะเอลียาห์ ไม่ได้เป็นการไปเพิ่มความขัดสนของนางให้หนักหนายิ่งขึ้น แต่กลับเป็นช่องทางให้นางและครอบครัวรอดตาย เพราะพระเจ้าทรงเลี้ยงดูนางและลูกชายตลอดสามปีอย่างอัศจรรย์ด้วยจำนวนแป้งและน้ำมันเพียงเล็กน้อยนั้น ตรงข้ามถ้านางหวงอาหารมื้อสุดท้ายเอาไว้ให้ตัวเองกับลูกทานหมดโดยไม่แบ่งให้เอลียาห์ นางและลูกคงจะอดอาหารและเสียชีวิตจากการกันดารอาหาร
คริสเตียนหลายคนมีปัญหาขัดสนการเงิน ก็เลยแก้ปัญหาด้วยการงดถวายสิบลดให้พระเจ้า การทำเช่นนั้นเป็นการปิดช่องทางที่พระเจ้าจะอวยพรด้านการเงิน ทำให้ปัญหาการเงินยังคงอยู่ยาวนาน ทางแก้ที่ถูกคือควรประหยัดรายจ่ายอย่างอื่น ไม่ใช่ตัดการถวายสิบลดซึ่งเป็นส่วนของพระะเจ้า การถวายอย่างสัตย์ให้กับพระเจ้าไม่เคยทำให้เกิดผลเสียกับผู้ถวาย มีแต่ก่อให้เกิดผลดีพระเจ้าไม่เคยเอาเปรียบใครและไม่เคยมีใครชนะพระเจ้าในเรื่องการให้ ทุกคนที่ให้กับพระเจ้าจะได้รับพระพรกลับคืนเสมอ