10/01/2016
“เพราะพระเจ้าผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์(พระองค์คือพระเจ้า) ผู้ทรงปั้นแผ่นดินโลกและทำมันไว้(พระองค์ทรงสถาปนามันไว้ พระองค์มิได้ทรงสร้างมันไว้ให้ยุ่งเหยิง พระองค์ทรงปั้นมันไว้ให้มีคนอาศัย) ตรัสดังนี้ว่า’เราคือพระเจ้าและไม่มีอื่นใดอีก”(อสย.45:18) พระเจ้าที่เรานมัสการคือพระผู้ทรงสร้าง ไม่มีพระใดจะทำได้อย่างพระองค์ เป็นผู้ดำรงอยู่ก่อนสิ่งทั้งปวงและเป็นผู้สร้างสิ่งทั้งปวง ในสวรรค์ก็มีการร้องเพลงที่ตอกย้ำความจริงในเรื่องนี้ ซึ่งวันหนึ่งพวกเราทุกคนอาจจะได้ร้องเพลงนี้ในสวรรค์ร่วมกัน”องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงสมควรที่จะได้รับคำสรรเสริญ พระเกียรติและฤทธิ์เดช เพราะว่าพระองค์ได้ทรงสร้างสรรพสิ่งทั้งปวง และสรรพสิ่งทั้งปวงนั้นก็ทรงสร้างขึ้นแล้วและดำรงอยู่ตามชอบพระทัยของพระองค์”(วว.4:11) พระองค์จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะได้รับการถวายเกียรติและการรับการขอบพระคุณจากมนุษย์ทุกคน แต่เพราะความบาปและความชั่วร้ายที่อยู่ในใจมนุษย์ทำให้เกิดการต่อต้านและการบิดเบือนความจริงเรื่องการทรงสร้างของพระเจ้า ดังนั้นแม้ว่ามนุษย์จะเห็นสิ่งทรงสร้างของพระเจ้าในธรรมชาติที่อัศจรรย์และสวยงามมาก เขากลับไม่ยอมรับโดยสรุปว่าทุกสิ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เขาปฏิเสธพระผู้สร้าง จึงทำให้ความคิดเขามืดมัวไป เขาถูกล่อลวงด้วยความคิดของตนเองและยึดถือสิ่งที่ถูกสร้างมากกว่ายึดถือพระผู้สร้าง มนุษย์จึงทำตามความพอใจ ทำตามความคิดของตัวเอง ผลลัพธ์คือความบาปและความชั่วร้ายทวีมากขึ้นในตัวมนุษย์ เพราะเขาปฏิเสธพระผู้สร้างและไม่มีความยำเกรงพระเจ้าอยู่ในใจของเขาเลย เขาคิดว่าตัวเองฉลาด เขาจึงโง่เขลาไปสายตาของพระเจ้า