“การประดับกายของท่านนั้น อย่าให้เป็นการประดับภายนอก ด้วยการถักผม ประดับด้วยเครื่องทองคำ และนุ่งห่มเสื้อผ้าสวยงาม แต่จงให้เป็นการประดับภายในจิตใจ แต่งด้วยเครื่องประดับซึ่งไม่รู้เสื่อมคลาย คือด้วยจิตใจที่สงบ และสุภาพซึ่งเป็นสิ่งที่ประเสิรฐยิ่งในสายพระเนตรพระเจ้า” (1ปต.3:3-4)
คนในยุคนี้สนใจเครื่องประดับแต่ภายนอก และละเลยการตกแต่งจิตใจ มีสุภาพสตรีชาวอังกฤษ ได้นำภาพถ่ายพร้อมกรอบรูปไปให้ผู้ที่มีความรู้ในการตีราคาภาพวาด และกรอบรูปดังกล่าวเป็นมรดกตกทอดมาหลายชั่วอายุคน นางคิดว่ากรอบรูปทำด้วยไม้หายากคงจะมีราคาหลายร้อยปอนด์ เมื่อผู้เชี่ยวชาญเห็นภาพวาดก็ตะลึง ถามทันทีว่าได้มาจากไหน นางก็เล่าที่มาของภาพวาด และถามว่ากรอบรูปจะมีราคาเท่าไหร่ คำตอบคือภาพวาดมีราคา 2, 000,000 ปอนด์ ส่วนกรอบรูปราคา 100 ปอนด์
นางมองข้ามรูปวาดเก่าๆ เพราะคิดว่าไม่มีราคา แต่ไปสนใจกรอบรูปที่คิดว่ามีราคามาก ก็เหมือนคนในยุคนี้ที่สนใจหน้าตา รูปร่างภายนอกที่คิดว่าสำคัญ จึงลงทุนตกแต่งมากมาย แต่แท้จริงสิ่งมีคุณค่ามากกว่า คือจิตใจที่อยู่ภายใน เราควรตกแต่งจิตใจภายในด้วยการร่วมมือกับพระวิญญาณบริสุทธิ์เพื่อให้ผลของพระวิญญาณปรากฎชัดเจนในจิตใจของเรา (กท. 5 : 22-23) นั่นเป็นสิ่งที่ประเสิรฐยิ่งในสายพระเนตรของพระเจ้า “ภาพวาดมีคุณค่ามากกว่ากรอบรูปฉันใด จิตใจภายในที่งดงามก็มีคุณค่ามากกว่าหน้าตาภายนอกที่สวยงามฉันนั้น”